UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA

 (Mt 25,31-46)
Jezus powiedział do swoich uczniów: Gdy Syn Człowieczy przyjdzie w swej chwale i wszyscy aniołowie z Nim, wtedy zasiądzie na swoim tronie pełnym chwały. I zgromadzą się przed Nim wszystkie narody, a On oddzieli jednych [ludzi] od drugich, jak pasterz oddziela owce od kozłów. Owce postawi po prawej, a kozły po swojej lewej stronie. Wtedy odezwie się Król do tych po prawej stronie: Pójdźcie, błogosławieni Ojca mojego, weźcie w posiadanie królestwo, przygotowane wam od założenia świata! Bo byłem głodny, a daliście Mi jeść; byłem spragniony, a daliście Mi pić; byłem przybyszem, a przyjęliście Mnie; byłem nagi, a przyodzialiście Mnie; byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie. Wówczas zapytają sprawiedliwi: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym i nakarmiliśmy Ciebie? spragnionym i daliśmy Ci pić? Kiedy widzieliśmy Cię przybyszem i przyjęliśmy Cię? lub nagim i przyodzialiśmy Cię? Kiedy widzieliśmy Cię chorym lub w więzieniu i przyszliśmy do Ciebie? A Król im odpowie: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili. Wtedy odezwie się i do tych po lewej stronie: Idźcie precz ode Mnie, przeklęci, w ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom! Bo byłem głodny, a nie daliście Mi jeść; byłem spragniony, a nie daliście Mi pić; byłem przybyszem, a nie przyjęliście Mnie; byłem nagi, a nie przyodzialiście mnie; byłem chory i w więzieniu, a nie odwiedziliście Mnie. Wówczas zapytają i ci: Panie, kiedy widzieliśmy Cię głodnym albo spragnionym, albo przybyszem, albo nagim, kiedy chorym albo w więzieniu, a nie usłużyliśmy Tobie? Wtedy odpowie im: Zaprawdę, powiadam wam: Wszystko, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, tegoście i Mnie nie uczynili. I pójdą ci na mękę wieczną, sprawiedliwi zaś do życia wiecznego.
   Chrystus jest Królem w znaczeniu przenośnym: króluje w umysłach ludzkich, bo On sam jest prawdą, a ludzie od Niego powinni tę prawdę czerpać.  Króluje w woli ludzkiej, ponieważ wpływa swymi natchnieniami na naszą wolną wolę. Króluje w naszych sercach, bo nas ukochał najbardziej i nie można nikogo bardziej kochać niż Jego.
Chrystus jest także Królem jako człowiek, gdyż tylko o Chrystusie jako Człowieku można powiedzieć, iż otrzymał od Boga Ojca "władzę i cześć i królestwo".
Również i Pismo święte stawia nam przed oczami Syna Bożego jako Króla. To On jest starotestamentalnym Panem, narodzonym z pokolenia Izraela, który przez Boga Ojca ustanowiony jest Królem nad Syjonem, Jego świętą górą i otrzyma narody w swoje dziedzictwo i posiadłości swoje aż po krańce ziemi. Również w starym Testamencie czytamy "Tron Twój, Boże, trwa na wieki wieków; berło prawości, laska Twego królestwa" oraz "Wzejdzie za dni Jego sprawiedliwość i obfitość pokoju... I będzie panował od morza aż do morza i od rzeki aż do krajów okręgu ziemi".
Z Nowego Testamentu można wspomnieć tylko poselstwo Archanioła, który poucza Dziewicę Maryję, iż "porodzi Syna, któremu da... Pan Bóg stolicę Jego praojca Dawida i który będzie królował w domu Jakubowym na wieki, a królestwu Jego nie będzie końca." Sam Chrystus świadczy o swoim panowaniu: dając odpowiedź na publiczne zapytanie Piłata, iż jest Królem, iż dana Mu jest wszystka władza na niebie i na ziemi; a słowa te cóż innego oznaczają, jak nie wielkość Jego potęgi i nieskończoność królestwa? Na czym zaś polega ta godność i władza Pana Naszego, trafnie określa św. Cyryl Aleksandryjski: "Dzierży On, Jednym słowem, panowanie nad wszystkim stworzeniem, nie siłą wymuszone, ani od nikogo z zewnątrz, ale na mocy swej istoty i natury"; znaczy to, że władza Jego opiera się na tym przedziwnym zjednoczeniu natury boskiej i ludzkiej. Stąd wniosek, że Chrystusowi należy się uwielbienie od ludzi i od aniołów, nie tylko jako Bogu, lecz zarazem aniołowie i ludzie mają być posłuszni i ulegli Jego władzy, jako Człowieka, mianowicie, iż na mocy samego zjednoczenia boskiej i ludzkiej natury, Chrystus panuje nad całym stworzeniem.
Chrystus jednak panuje nad nami nie tylko z prawa natury, lecz także z prawa, które Sobie nabył przez dzieło odkupienia. Oby wszyscy ludzie, zapominający o tym, rozważyli to, jak drogo kosztowaliśmy Zbawcę Naszego: "nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteście wykupieni... ale drogą krwią jako Baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa".
 Chrystus posiada pełnię wszystkich wymiarów władzy, o czym czytamy w Piśmie Świętym. Pełnię władzy nauczania, prawodawczej i sędziowskiej.
Jezus dany jest ludziom, jako Odkupiciel, aby w Niego wierzyli, a równocześnie jako prawodawca, aby Go słuchali. Ewangelie przedstawiają Go, jako ustanawiającego prawo, gdy chociażby głosi na górze swe błogosławieństwa, wydając słuchaczom nakazy i normy postępowania, ale także ukazany jest jako władca praw natury, gdy zamienia wodę we wino, ucisza burzę, czy wskrzesza zmarłych. O władzy zaś sędziowskiej, którą otrzymał od Ojca, słyszymy i w dzisiejszej Ewangelii .
Nie zapominajmy, że jednak to królestwo Chrystusa jest głównie duchowe i do duchowych rzeczy się odnosi. Ci, którzy pragną do niego wejść, przygotowują się przez pokutę. Nie mogą zaś inaczej wejść, jak przez wiarę i chrzest, który choć jest zewnętrznym obrzędem, jednak oznacza i sprawia wewnętrzne odrodzenie: to królestwo przeciwstawia się jedynie królestwu szatana i mocom ciemności, a od swych zwolenników wymaga nie tylko, aby oderwali się od bogactw i rzeczy ziemskich i wyżej cenili nad nie skromność obyczajów i pragnęli sprawiedliwości, lecz także, aby się zaparli samych siebie i nieśli swój krzyż, ponieważ Chrystus, jako Odkupiciel, krwią swoją nabył Kościół, a jako Kapłan, złożył z Siebie ofiarę za grzechy i ustawicznie ją składa. Wróćmy jeszcze do powodów ustanowienia dzisiejszej uroczystości. Jeżeli papież nakazał, aby cały katolicki świat czcił Chrystusa jako Króla, to przez to chciał zaradzić potrzebom dzisiejszych czasów i podać szczególne lekarstwo na zarazę, jaka nawiedziła społeczeństwo ludzkie. A tą zarazą jest  laicyzm,  jego błędy i złe dążenia. Ale ja wiem, komu zaufałem. Ja jestem katolikiem i mam tylko jednego Króla. Boga, którego ramionami jest lilia nieskończonej miłości i miecz sprawiedliwości. Bo tylko Chrystus Wodzem, Chrystus Królem Chrystus Władcą nam.