XXXIII NIEDZIELA ZWYKŁA

                       

(Łk 21, 5-19)

         
Gdy niektórzy mówili o świątyni, że jest przyozdobiona pięknymi kamieniami i darami, Jezus powiedział: «Przyjdzie czas, kiedy z tego, na co patrzycie, nie zostanie kamień na kamieniu, który by nie był zwalony». Zapytali Go: «Nauczycielu, kiedy to nastąpi? I jaki będzie znak, gdy się to dziać zacznie?» Jezus odpowiedział: «Strzeżcie się, żeby was nie zwiedziono. Wielu bowiem przyjdzie pod moim imieniem i będą mówić: „Ja jestem” oraz „nadszedł czas”. Nie chodźcie za nimi. I nie trwóżcie się, gdy posłyszycie o wojnach i przewrotach. To najpierw musi się stać, ale nie zaraz nastąpi koniec». Wtedy mówił do nich: «Powstanie naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu. Będą silne trzęsienia ziemi, a miejscami głód i zaraza; ukażą się straszne zjawiska i wielkie znaki na niebie. Lecz przed tym wszystkim podniosą na was ręce i będą was prześladować. Wydadzą was do synagog i do więzień oraz z powodu mojego imienia wlec was będą do królów i namiestników. Będzie to dla was sposobność do składania świadectwa. Postanówcie sobie w sercu nie obmyślać naprzód swej obrony. Ja bowiem dam wam wymowę i mądrość, której żaden z waszych prześladowców nie będzie się mógł oprzeć ani się sprzeciwić. A wydawać was będą nawet rodzice i bracia, krewni i przyjaciele i niektórych z was o śmierć przyprawią. I z powodu mojego imienia będziecie w nienawiści u wszystkich. Ale włos z głowy wam nie zginie. Przez swoją wytrwałość ocalicie wasze życie». 

   Upadek Świętego Miasta będzie wielki – taki, że nikt sobie go nie wyobraża i się go nie spodziewa. Wszystko co wydawało się najdroższe sercu, co wydawało się równe z Bogiem, ulegnie zaprzeczeniu. Jerozolima była widzialnym spełnieniem dotychczasowej obietnicy Jahwe, a Świątynia znakiem Jego realnej obecności i zapowiedzą przyjścia Mesjasza. Bóg miał jednak inny plan. Świątynia nie była celem. Jest środkiem do celu. Podobnie jest z tym wszystkim co otrzymujemy w doczesnym życiu – dobrobyt, kultura, rodzina, przyjaciele, hobby.

Jak wygląda twój stosunek do tych rzeczy Czy zdajesz sobie sprawę, z tego, że to tylko środki co celu, a twoi najbliżsi nie są twoją „własnością”?

   Dla żydów wraz z upadkiem Jerozolimy „świat się skończył” ale przecież życie toczyło się dalej. Czy to koniec świata czy też koniec pewnego wyobrażenia o świecie? Czy Twoje serce jest otwarte na wolę Boga, na „coś więcej” co nie mieści się w wyobrażeniu Twojego świata? Najczęściej jest to doświadczenie śmierci bliskiej osoby. „Dlaczego Panie odbierasz mi wszystko!?”  „Nie wszystko, tylko to, co do tej pory wydawało Ci się wszystkim”. Wiele osób jest jednak tak nieprzejednanych w swoim światopoglądzie, że są gotowi prześladować innych w imię swojego obrazu świata. Dlatego ginęli prorocy, ukrzyżowano Jezusa, cierpieli chrześcijanie. Boże zaproszenie, na które odpowiedzieli, było nie do zniesienia dla żydów oraz pogan. To zaproszenie i świadectwo wytrwania w odpowiedzi na nie jest wyzwaniem również dziś.

   Jezus wiedział jakie konsekwencje przyniesie Jego przykazanie miłości, całkowicie różne od przykazań jakie znano do tej pory. Jego siłą jest prostota. Wobec niego opadają wszystkie maski. Nie ma w nim nic z wyrachowania czy interesowności. Ta autentyczność jest najlepszą obroną.

Jak jest z Twoim przeżywaniem relacji z Jezusem? Czy jest ona prosta czy wyrachowana? Daje Ci pokój i radość, czy jest przyczyną nieustannego konfliktu w którym musisz wybierać, jednać  i usprawiedliwiać siebie?

  
Proszę o  otwartość serca na to, co Bóg dla mnie przygotował, na to z czego chce mnie oczyścić i pomóc mi osiągnąć prawdziwą wolność wewnętrzną.