XXV NIEDZIELA ZWYKŁA

    (Łk 16, 1-13) 
Jezus powiedział do swoich uczniów: Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą. Na to rządca rzekł sam do siebie: Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu. Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: Ile jesteś winien mojemu panu? Ten odpowiedział: Sto beczek oliwy. On mu rzekł: Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt. Następnie pytał drugiego: A ty ile jesteś winien? Ten odrzekł: Sto korcy pszenicy. Mówi mu: Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt. Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światłości. Ja też wam powiadam: Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy /wszystko/ się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobro kto wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze? żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie.

   Tematem przewodnim dzisiejszej liturgii słowa jest korzystanie z bogactw. Bogactwa to wszystko to co posiadamy. A więc: nasze życie, dary, talenty, zdolności, rodziny, relacje, prace, studia, rzeczy materialne, pieniądze. Wszystko co pomaga nam w życiu, aby żyć godnie i szczęśliwie. Bóg jednak widzi nasze przywiązywanie się do darów z jednoczesnym oddalaniem się od Dawcy.
Pomyśl o tym co dziś masz najcenniejszego w swoim życiu? Jakich skarbów nie oddałbyś nikomu? Oddaj to Bogu, złóż w Jego ręce. „Ty bądź Panie najważniejszy, a nie moje bogactwa!”
   W tym fragmencie Jezus podaje przykład rządcy, który jest przezorny. Nieuczciwym czynem zabezpiecza sobie przyszłość. Jezus nie pochwala nieuczciwości. On docenia jego przebiegłość w myśleniu o swojej przyszłości. Chrystus porównuje synów tego świata (takich jak owy nieuczciwy rządca) z synami światłości. Zachęca, żeby wierzący w Niego z tak wielką pilnością zabiegali o życie wieczne jak synowie tego świata dbają o swój doczesny skarb.
Pomyśl o co najbardziej troszczysz się w swoim życiu? O zbawienie, które wyrażać się w gorliwości na modlitwie, w służeniu innym? O czym częściej myślisz: o zabezpieczeniu swego losu na ziemi czy o zdobyciu nieba?
  Ewangelia uczy nas, że nie jest możliwa zarazem troska o Boga i o mamonę. Jezus nie mówi nam w tym fragmencie, że pieniądze czy rzeczy materialne są złe. Nie! On chce, abyśmy byli wolni od nich i aby naszym jedynym bogactwem był Jezus Chrystus.

Pragnę bym stała się uboga duchem jak Jezus, by moim jedynym bogactwem była miłość Ojca.